Ο καρκίνος του μαστού στους άνδρες , αν και υπαρκτός ,είναι μια πολύ σπάνια πάθηση.
Υπολογίζεται ότι για κάθε 100 γυναίκες που θα νοσήσουν θα νοσήσει και ένας άνδρας , πρόκειται, δηλαδή για το 1% όλων των καρκίνων του μαστού. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση της συχνότητας της νόσου με μέση ηλικία εμφάνισης τα 60-70 έτη.
Παρουσιάζεται συνήθως σαν μια ψηλαφητή μάζα (σκληρία) πίσω από την θηλή και πολλές φορές είναι τοπικά προχωρημένος (διηθεί το δέρμα ή/και τον θωρακικό μυ) λόγω του μικρού μεγέθους των μαστών αλλά και λόγω ότι οι άνδρες δεν υποβάλλονται σε προληπτικό έλεγχο (ώστε να ανακαλύψουν το πρόβλημα νωρίς) μιας και είναι πολύ σπάνια νόσος.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι : Πάχυνση – εξέλκωση του δέρματος, υγρό από την θηλή, εισολκή της θηλής, ψηλαφητοί λεμφαδένες στην σύστοιχη μασχάλη κ.α.
Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου αποτελούν: Το οικογενειακό ιστορικό ειδικά όταν αυτό περιλαμβάνει άνδρα που έχει νοσήσει, η πιθανότητα να φέρει μετάλλαξη στα γονίδια (BRCA 1-2) , οι παθήσεις ήπατος, το σύνδρομο Klinefelter, το σύνδρομο Cowden, παθήσεις όρχεων, προηγηθείσα ακτινοθεραπεία, θεραπεία με οιστρογόνα κ.α.
Ακόμη, κάποιες καθημερινές συνήθειες, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, η παχυσαρκία και η απουσία άσκησης συμβάλλουν στην εμφάνισή του.
Η γυναικομαστία δεν θεωρείται παράγοντας κινδύνου πρέπει όμως πάντοτε να διερευνάται για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κακοήθειας.
Διαγνωστικά εργαλεία, όπως, άλλωστε, και στην περίπτωση των γυναικών είναι η μαστογραφία, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία. Ιστολογική ταυτοποίηση (βιοψία) μπορούμε να κάνουμε διαδερμικά με κόπτουσα βελόνα (core biopsy) ή λεπτή βελόνα (FNA).
Η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι επίσης παρόμοια με αυτή των γυναικών. Χειρουργική επέμβαση εκλογής είναι συνήθως η μαστεκτομή λόγω του μικρού μαστού , άρα και της σχέσης μεγέθους βλάβης – μαστού, αλλά και λόγω του ότι συχνά είναι τοπικά προχωρημένος και εντοπίζεται πίσω από την θηλή. Εάν δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι λεμφαδένες της μασχάλης είναι διηθημένοι γίνεται βιοψία λεμφαδένα φρουρού, ενώ αν υπάρχει λεμφαδενική μετάσταση πραγματοποιείται λεμφαδενικός καθαρισμός. Συμπληρωματικά ο ασθενής μπορεί να λάβει χημειοθεραπεία (κριτήρια ίδια με των γυναικών) , ορμονοθεραπεία (προτιμάται η ταμοξιφαίνη για 5-10 έτη) , καθώς επίσης και ακτινοθεραπεία.
Οι περισσότεροι άνδρες , ακόμα και σήμερα, αντιμετωπίζουν ως ταμπού τις παθήσεις του μαστού τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερούν χαρακτηριστικά να επισκεφτούν έναν ειδικό. Δυστυχώς, αυτό συνεπάγεται την καθυστερημένη διάγνωση και αντιμετώπιση, στην περίπτωση, φυσικά, που υπάρχει πρόβλημα. Γι αυτό μην διστάζετε να επισκεφτείτε τον ιατρό για οτιδήποτε σας απασχολεί σε σχέση με τον μαστό σας.
