Πρόκειται για μια κατάσταση που πολλές φορές την χαρακτηρίζουμε και ως ¨προκαρκινική¨, διότι δεν διαθέτει μεταστατική ικανότητα κι άρα δεν μπορεί να επεκταθεί στους λεμφαδένες και/ή σε άλλα όργανα. Μπορεί, όμως, και σε βάθος χρόνου, να μετατραπεί σε διηθητικό καρκίνο, γι’ αυτό και χρήζει πάντα αντιμετώπισης. Σε μερικές περιπτώσεις η βλάβη είναι πολυεστιακή ή πολυκεντρική (βρίσκουμε δηλαδή 2 ή και περισσότερες εστίες στον ίδιο μαστό), σπάνια, όμως, μπορεί να υπάρχει εστία και στον άλλο μαστό. Στην περίπτωση που δεν ανευρεθεί διηθητικό στοιχείο στην βιοψία του χειρουργείου, το ποσοστό ίασης είναι σχεδόν 100%.
Το DCIS χωρίζεται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό κακοήθειας :
- Low grade (χαμηλού βαθμού κακοήθειας)
- Intermediate grade (μέσου βαθμού κακοήθειας)
- High grade (υψηλού βαθμού κακοήθειας)
Το High grade (υψηλού βαθμού κακοήθειας) DCIS θεωρείτε πιο επιθετικό και συχνά εξελίσσεται σε διηθητικό καρκίνωμα. Επίσης η ύπαρξη νεκρώσεων (comedo) είναι χαρακτηριστικό επιθετικότερης νόσου.
Η διάγνωση του DCIS γίνεται συνήθως από την μαστογραφία με την ανεύρεση ύποπτων αποτιτανώσεων (επασβεστώσεις). Πρόκειται συνήθως για ένα τυχαίο εύρημα. Θεωρούνται ύποπτες, όταν είναι μικροσκοπικές, φέρουν ποικιλομορφία και συρρέουν (μαζεύονται) σε κάποιο σημείο.
Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις που μπορεί να εκδηλωθεί σαν μια ψηλαφητή μάζα, σε αυτή την περίπτωση και το υπερηχογράφημα έχει θέση στην διάγνωση του DCIS αλλά και η μαγνητική (εξετάσεις που πάντα πρέπει να γίνονται πριν φτάσουμε στο χειρουργείο). Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι : Έκκριμα από την θηλή ή εξέλκωση της θηλής (νόσος Paget).
Η επιβεβαίωση της νόσου γίνεται με βιοψία της ύποπτης βλάβης. Εάν το μοναδικό εύρημα είναι οι αποτιτανώσεις η βιοψία γίνεται είτε με στερεοτατική βιοψία μαστού με αναρρόφηση (Mammotome), είτε στο χειρουργείο με χρήση συρμάτινου οδηγού. Εάν ωστόσο υπάρχει κάποια μάζα μπορούμε να κάνουμε και υπερηχογραφικά κατευθυνόμενη βιοψία με κόπτουσα βελόνα (Core biopsy).
Η θεραπεία του DCIS ξεκινάει πάντα με χειρουργική αφαίρεση της βλάβης σε υγιή όρια (να υπάρχει λίγος υγιής ιστός γύρω από την βλάβη), η οποία συνήθως γίνεται με τοποθέτηση συρμάτινου οδηγού. Εάν η βλάβη είναι εκτεταμένη μπορεί να χρειαστεί και μαστεκτομή, συνήθως με άμεση αποκατάσταση. Εφόσον δεν αφαιρεθεί όλος ο μαστός η ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία η οποία μπορεί να αποφθεχτεί εάν πρόκειται για χαμηλού βαθμού κακοήθεια σε ηλικιωμένες ασθενείς με ελεύθερα όρια εντομής. Τα περισσότερα DCIS έχουν θετικούς ορμονικούς υποδοχείς (οιστογονικούς και/ή προγεστερονικούς) και μπορούν να λάβουν Ταμοξιφαίνη για 5 έτη. Η χημειοθεραπεία δεν έχει θέση στην θεραπεία εάν δεν υπάρχει διηθητικό στοιχείο, όπως και βιοψία φρουρού λεμφαδένα , ωστόσο εάν πρόκειται η γυναίκα να υποβληθεί σε μαστεκτομή πρέπει να γίνεται πάντα βιοψία φρουρού λεμφαδένα μήπως και βρεθεί κάποιο διηθητικό στοιχείο στην τελική βιοψία.